Mieczysław Jastrun
Pogrzeb
Trumną był piec krematorium:
Z powietrza przejrzyste wieka,
I dym z żywego człowieka,
Wywiany kominem historii.
Jakże nam uczcić śmierć twoją,
Jak iść za Twoim pogrzebem?
Bezdomna garstko popiołu
Pomiędzy ziemią i niebem!
Jak rzucić wieniec zielony
Na grób wykopany w powietrzu?
To arka na cztery strony
Świata - pod ogniem najeźdźców!
Nie spłynie z armat milczących
Nieistniejąca twa trumna,
Tylko powietrzna kolumna
Oświeca śmierć twoją słońcem.
I jest milczenie olbrzymie
Na ziemi jak sztandar zdeptany,
W trupów zadusznym dymie
I w krzyku ukrzyżowanym.
/Godzina strzeżona 1944?
