Joanna Kulmowa
| Kosmodrom podwórka | |
| Nam nie trzeba rakietowej wyrzutni | |
| My i tak doczekamy się dnia, | |
| gdy stary dywan, który każde dziecko zna, | |
| ze starego trzepaka odpali | |
| jak sputnik | |
| Znamy dobrze ten pojazd niebieski: | |
| często trzepiemy jego zawiłe arabeski | |
| Co tam niebezpieczeństwa podróży! | |
| Nasz dywan zadudni, | |
| zakurzony, | |
| okrąży daleki neon, co nad ulicą świeci, | |
| i wróci nad kosmodrom podwórka | |
| między wydęte czasze bielizny na sznurkach | |
| i pancerne | |
| pojemniki na śmieci |
