Wiktor Woroszylski
| ,,Czas miłości" |
| Dom- to nie tapety, nie meble, |
| nie kąt z żyrandolem, obrazem |
| Dom- to tam, gdzie choćby pod gołym niebem |
| ludzie są razem |
| Tam, gdzie jasno wieczorem ciemnym, |
| tam, gdzie ciepło, choćby wicher dął |
| a zbudowaliśmy dom |
| To, co różni, opada jak liście |
| Zostaje najdroższe, najbliższe |
| Huragany murów nie ugną |
| Nie przekroczy progu nieufności |
| I gdziekolwiek będziemy-wszędzie |
| z tobą, ze mną- i dom nasz będzie |
