Obietnica Władysław Broniewski

Władysław Broniewski

Obietnica 

Có­recz­ko moja da­le­ka, 
pu­sto, pu­sto koło mnie, 
ser­ce krwa­wi i cze­ka, 
ono nie umie za­po­mnieć. 

Umar­łaś, lecz nie­zu­peł­nie: 
na­dal ra­zem się tru­dzim. 
Com ci obie­cał - speł­nię: 
wiersz mój od­nio­sę lu­dziom, 

by da­wał po­kój i świa­tło, 
mi­łość, na­dzie­ję, ra­dość, 
choć nie­ła­two, có­recz­ko, nie­ła­two 
nieść wiersz i pod nim upa­dać... 

Ta noc strasz­li­wym pta­szy­dłem 
sia­dła na mnie i kra­cze. 
Obe­rwę, obe­rwę jej skrzy­dła, 
wy­rwę się, wy­rwę roz­pa­czy.